Sveti Antonije, poznat i kao Antonije Veliki ili Antonije Pustinjak, bio je egipatski monah i svetac koji je živeo u 3. i 4. veku. Rođen je oko 251. godine u Gornjem Egiptu, a umro je oko 356. godine u pustinji.
Sveti Antonije se smatra ocem monaštva, jer je bio jedan od prvih ljudi koji su se povukli u pustinju kako bi živeli asketski život i posvetili se molitvi i duhovnosti. Nakon što je proveo nekoliko godina u pustinji, Sveti Antonije je postao poznat kao duhovni vođa i okupio je oko sebe mnoge druge monahe koji su želeli da žive u skladu sa hrišćanskim učenjem.
Sveti Antonije je bio poznat po svojoj velikoj asketskoj životu i dubokoj duhovnosti. On se povukao u pustinju kako bi se distancirao od sveta i posvetio se molitvi i postu. Nakon nekoliko godina, njegova reputacija je porasla, pa su ljudi dolazili iz daleka da se konsultuju sa njim i potraže savet.
Sveti Antonije je napisao nekoliko knjiga o monaštvu i duhovnosti, koje su postale važan deo hrišćanske literature. Njegova knjiga "O monaškom životu" smatra se ključnim delom u istoriji monaštva.
Sveti Antonije se slavi kao svetac u pravoslavnoj Crkvi i drugim hrišćanskim denominacijama. Njegov praznik se slavi 30. januara. On je poznat kao jedan od najznačajnijih svetaca u istoriji hrišćanstva, a njegov primer asketskog života i duboke duhovnosti i danas inspiriše mnoge ljude.
Proizvodi nisu pronađeni.