Celivajuća ikona u srpskoj pravoslavnoj crkvi je posebna ikona koju vernici celivaju kao izraz poštovanja, vere i odanosti prema svetom liku koji je na njoj prikazan. To je oblik molitvenog i pobožnog gesta koji se praktikuje prilikom susreta sa svetim ikonama.
Ikone su slikarski prikazi svetih lica, kao što su Hrist, Bogorodica, anđeli, svetitelji i događaji iz Biblije. One imaju duhovno i simboličko značenje i predstavljaju prisustvo svetih i Božje blagodati. Vernici smatraju ikone svetim objektima i poštuju ih kao prozor u duhovni svet.
Celivajuća ikona obično ima posebno mesto u crkvi, na ikonostasu (pregradnom zidu između oltara i glavne crkve) ili na drugom vidljivom mestu. Vernici prilaze ikoni, preklanjaju se, dodiruju ikonu usnama i obično izvode poklon (preklon tela napred, dodirivanje rukom poda) ili celivaju ikonu.
Celivajući ikonu je izraz pobožnosti, poštovanja i molitve prema svetom liku koji je prikazan na njoj. Vernici veruju da kroz celivanje ikone ostvaruju duhovnu vezu sa svetim likom i izražavaju svoju duhovnu potrebu za blagoslovom i zagovorom svetaca.
Celivanje ikona je jedan od važnih aspekata pravoslavne pobožnosti i liturgijskog života. Vernici često celivaju ikone prilikom dolaska u crkvu, tokom bogosluženja ili prilikom posebnih molitvenih trenutaka. To je izraz duboke vere, poštovanja i duhovne povezanosti sa svetima i Božjom prisutnošću.
